Wereldwijd is er steeds meer aandacht voor een duurzame manier van leven. Eén van de belangrijkste componenten van een duurzame samenleving is hernieuwbare energie zoals zonne-, en windenergie en energie verkregen uit biomassa. Overheden proberen daarom het gebruik van deze energiebronnen als vervanging van traditionele energie te stimuleren. De 2020 doelen van de Europese Commissie en de 2.35 miljard euro aan subsidies voor deelname in het 7de kaderprogramma zijn hier een voorbeeld van.
Ook de provincie Gelderland heeft doelen gesteld met betrekking tot het gebruik van energie en het aandeel van hernieuwbare energie. De ambitie is om in 2020 een 20% reductie in het totale energie gebruik ten opzichte van 2010 te realiseren. Hierbij moet 14% van deze energie afkomstig zijn uit hernieuwbare bronnen. Gas verkregen door vergisting van organisch materiaal is zo’n hernieuwbare energiebron. De provincie Gelderland, met haar rijkheid aan groen en agrarische bedrijven, heeft veel potentieel als biogas producent en zou een significatie bijdrage kunnen leveren aan het landelijk streven van 300 miljoen kuub biogas in 2014.
Deze doelen bieden een goede houvast, alleen, zoals met ieder doel, is het onwaarschijnlijk dat ze worden behaald als er niet een effectieve strategie bij hoort. Met andere woorden, hoe zorgen we ervoor dat de doelen ook behaald worden? Dit blijkt zeker geen eenvoudige opgave. Het speelveld is breed en bestaat uit een verscheidenheid aan partijen die allemaal verschillende belangen hebben en met elkaar interacteren. Beleid en economische factoren beïnvloeden de beslissingen van individuen en organisaties maar het is onduidelijkheid wat de invloedsfeer van deze factoren precies is en welke (negatieve) lange-termijn effecten mogelijk zijn.